"WHAT YOU SEE IS WHAT YOU GET"

dilluns, 6 de març del 2017

Amor ràpid (11)



Amor ràpid (11)

Ens vam conèixer en un curs de relacions públiques. Van ser uns pocs mesos convivint en aquelles aules massa grans. En alguna ocasió et vas asseure al meu costat, i en altres, fins i tot, vam parlar de coses intranscendents.

Cada dia et venia a buscar un home força més gran que tu i amb aspecte de tenir la vida solucionada.

Primer sortíeu vosaltres, i després jo, al darrere, mirant com marxàveu abraçats.

El besaves i reies. Li parlaves i el seguies besant sense deixar-lo respondre. Ja éreu lluny quan tombàveu la cantonada.

Ara, trenta-set anys després i mentre contemplem l’albada, estem els dos callats, abraçats, nus i besant-nos també. És la tercera nit que hem passat junts i m’expliques no sé què que no entenc. Ho dius somrient i segura, amb un aire de sorpresa i plaer, com si acabessis de descobrir el mar.

El mar.

No m'has reconegut i ni tan sols em recordes, no saps qui sóc, en realitat mai vas saber que et veia marxar abraçada a aquell. No tenies per què saber-ho.

Trenta-set anys sense tu no s'obliden en tres nits, però ja és tard per a una quarta.

---------------------------

Amor rápido (11)

Nos conocimos en un curso de relaciones públicas. Fueron unos pocos meses conviviendo en aquellas aulas demasiado grandes. En alguna ocasión te sentaste a mi lado, y en otras, incluso, hablamos de cosas intrascendentes.

Cada día te venía a buscar un hombre bastante mayor que tú i con aspecto de tener la vida solucionada.

Primero salíais vosotros, y después yo, detrás, mirando como os ibais abrazados.

Le besabas y te reías. Le hablabas y le seguías besando sin dejarle responder. Ya estabais lejos cuando doblabais la esquina.

Ahora, treinta y siete años después y mientras vemos amanecer, estamos los dos callados, abrazados, desnudos y besándonos también. Es la tercera noche que pasamos juntos y me cuentas no sé qué que no entiendo. Lo dices sonriendo y segura, con un aire de sorpresa y placer, como si acabaras de descubrir el mar.

El mar.

No me has reconocido y ni siquiera me recuerdas, no sabes quién soy, en realidad nunca supiste que te veía marchar abrazada a aquél. No tenías por qué saberlo.


Treinta y siete años sin ti no se olvidan en tres noches, pero ya es tarde para una cuarta.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada